خاطره از آیة الله بهجت

خدا رحمت کنه حضرت آیة الله بهجت را یه روز رفته بودیم مسجد ایشان نماز ظهر و عصر بعد از نماز وقتی که آقا می خواستند به منزل تشریف ببرند مردم جمع شده بودند تا ایشان را زیارت کنند و با دیدن ایشان یاد خدا بیفتند.

هنگام خروج از مسجد تو اوج شلوغ پلوغی یه جوون جلوی ایشون رو گرفت و گفت حاج آقا یه سوال دارم بر خلاف انتظار همه آقای بهجت ایستادند تا جواب او را بدهند.

ایشان در حالی که به عصای خد تکیه داده بودند با حالت لبخند فرمودند: شما لذت های دیگر را ترک نمایید لذت عبادت

 خودش سراغ شما می آید(البته لذت های حرام)

چند تا نکته که شنیدن آنها خالی از لطف نیست.

به طور طبیعی اگر ما را به بهترین رستوران شهر دعوت نمایند تا هر غذایی که دوست داریم با انواع دسر سفارش دهیم از این دعوت بسی مسرور می گردیم.

اما اگر یک ساعت قبل رفتن به این میهمانی حسابی شکم خود را با نان خالی سیر کنیم آیا دیگر میل غذا خوردن پیدا می کنیم.(گفتم نان خالی نه آشغال)

اگر ما لیوان لذت بردن خود را پر از آب های آلوده و لجن بکنیم آن وقت انسان عاقلی پیدا می شود که درون این لیوان بهترین شربت ها را بریزد.

اگر هم بریزد آیا ما طعم شربت را خواهیم چشید؟

چاره ای نیست اگر بخواهیم لذت عبادت را بچشیم باید خانه را جارو کنیم

چقدر شاعر قشنگ گفته:   جارو کن خانه را سپس میهمان طلب