جنبش مرصوص

تحلیلی سیاسی فرهنگی

جنبش مرصوص

تحلیلی سیاسی فرهنگی

جنبش مرصوص

خداوند در سوره صف می فرماید:
إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلُونَ فی‏ سَبیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ

می خواهیم از مرصوصین شویم.
بنیان مرصوص یعنی بناهای پولادین

پیوندها

سلسله بحث های شناخت هدف شماره 5

بحث قبلی پیرامون تلقی انسان از خودش بود گفتیم تا یه مربی تعریفش از خودش عوض نشه نمی تونه یه مربی واقعی باشه

یک مربی رو از جهات گوناگون می شود تعریف کرد همان طور که یک پدر را از جهات گوناگون می توان تعریف کرد

گاهی اوقات یه مربی را با این عنوان تعریف می کنیم که مربی خوب کسی است که بتواند در چاچوب اهداف و سیاست های اردو حرکت کند. مثلا با بچه ها ارتباط خوبی داشته باشد، شاد باشد، بیشترین حضور را در میان بچه داشته باشد، در مراسم های اردو حضوری پر رنگ داشته باشد و...

و گاهی مربی را اینگونه تعریف می کنیم که مربی خوب کسی است که در دوره تربیت مربی شرکت کرده باشد بیشترین مطالعه را داشته باشد و...

اما بنده می خواهم بگویم علی رغم اینکه همه تعاریف فوق لازم است اما مربی بر اساس علائق و شناختش از خود تعریف می شود.

علاقه های ما اندازه ما را نشان می دهد مرحوم صفایی در کتاب مسئولیت و سازندگی می گوید گاهی یک پدر بچه اش را تربیت می کند اما برای اینکه در پیری عصای دستش شود. یا یک استاد فرزندش را برای جامعه تربیت می کند تا نیاز جامعه را بر طرف نماید. یا یک مسئول افراد را تربیت می کند تا در ساختار اداری او خوب کار کنند.

شاید بگویید اینها تربیت نیست!

در جواب می گویم منظور شما از تربیت چیست؟

که در آخر می رسیم به اینجا که تلقی ما از خودمان چیست؟

مثلا یه پدر می تواند چندین تلقی و تعریف از خود داشته باشد که هر کدام از این تلقی ها در تربیت او اثر می گذارد

مثلا گاهی یه پدر خودش را فقط همین جسم می بیند که این جسم پیر می شود و نیاز به تکیه گاه دارد ، پس او بر اساس همین تفکر و ترس سالها به تربیت فرزند خود می پردازد. فرزندی که او را رها نکند و همیشه در کنار او باشد. به نظر شما محصول این تربیت چیست؟

گاهی یه پدر تمام وجود خود را در دارائی و کارخانه خود می بیند تمام تلاش او این است که بتواند فرزندی را تربیت کند تا خلف صالحی برای او در کارخانه باشد تا کارخانه دچار ورشکستگی نشود.

گاهی یه پدر فقط دوست فرزندش در س بخواند تا نفر اول شود تا معروف شود و....

همه این تربیت ها بر اساس تعریف پدر از خودش است

اگر پدر خودش را محصول تمام هستی بداند آن هم هستیی که تا بی نهایت ادامه دارد و محدود به کارخانه نفر اول شدن و ...

نیست این پدر اگر تربیت کند برای بی نهایت راه تربیت می کند.

مربی باید خودش  را برای سفری بی نهایت بداند.

این بحث ها انتزاعی نیست چرا که در آیات قرآن ایمان به معاد و غیب یکی از مهم ترین اصول تربیتی است.

ایمان به معاد و عیب در یک نگاه یعنی ایمان به بی نهایت.

این مباحث انتزاعی نیست چرا که می توان آن را در اردو کاربردی کرد

مثلا مربی که خودش را برای بی نهایت بداند خیلی راحت تر با سختی ها کنار می آید تا مربی که خود را برای ده روز اردو تعریف کرده!

ده روز کجا بی نهایت کجا؟

اگر ما خود را برای ده روز یا یک ماه تعریف کنیم بچه هایی تربیت می کنیم که عمق دیدشان یک ماه است اما اگر خود را در بی نهایت راه تعریف کردیم آنگاه سپهری تربیت می کنیم تا بی نهایت برود.

اگر این تلقی از خود آمد در کنارش ایثار ، صبر، و... می آید.

اما اگر این تلقی ایجاد نشده باشد و ما بخواهیم ایثار را در مربی ایجاد کنیم، یا موفق نمی شویم و یا اگر موفق شویم این ایثار بی ریشه خودش بحران می شود از این نظر که کبر و ریا را به همراه خواهد آورد آنگاه ما با مشکلات بیشتری روبه رو خواهیم شد.

نتیجه: مربی واقعی کسی است که خودش را فرزند بی نهایت راه بداند مربی واقعی کسی است که معاد را فراموش نکند

چون اگر معاد(بی نهایت راه)  را فراموش نکرد خدا را می طلبد. اگر معاد(بی نهایت راه) را فراموش نکرد دین را می طلبد

امام را می طلبد .

شاید به خاطر همین است که اولین انکاری که کفار و مشرکین، در برابر پیامبران انجام می دادند انکار خدا نبود بلکه انکار معاد بود و می گفتند محال است که ما دوباره زنده شویم و نتیجه اعمال خود را ببینیم.

محال است دروغی که گفتیم و چند روز از آن می گذرد روزی با یک صورت ملکوتی قبیح در برابر ما حاضر شود

محال است فحشی که در تنهایی به فلانی دادیم روزی صورت ملکوتی پیدا کند و وبال گردن ما شود

محال است غیبتی را که در بین دوستان خود کردیم و دیگران از آن مطلع نیستند روزی علنی شود و دیگران نیز از آن اصلاع پیدا کنند.

محال است اگر انفاقی و یا ایثار بکنیم روزی این انفاق و ایثار مانند یک صورت ملکوتی بسیار زیبا در کنار ما باشد.

پس اولین تعریف مربی این است که او خودش را برای بی نهایت بداند اگر خودش را برای بی نهایت دید پس برای بی نهایت هم تربیت می کند .

اگر من به بی نهایت علاقه داشتم بهترین تربیت را دارم اما اگر به فرزندم به منصب و جایگاهم به دوست و همشهریم به محبوبیتم و... بیشتر از بی نهایت علاقه داشتم تربیت نا موفقی خواهم داشت

سعی کنیم علاقه به بی نهایت و معاد در ما زیاد تر از چیزهای دیگر باشد

تا یه داستان دیگه خدانگهدار

 

 

  • محمد جواد ابراهیمی

نظرات  (۵)

سلام استاد
استفاده بردیم
فقط دوتا غلط املایی داشت
1. علی رغم
2. ایمان به معاد و غیب
دوست دارم استاد خوب ودانا
سلام.
وقت شما بخیر. جالب بود.
از کجا بفهمیم وسعت دد ما به هستی بی نهایت است. بی نهایت هرکس با فر دیگر فرق می کند . شاید بینهایت فردی از نظر فردی دیگر با نهایت باشد.
بی نهایت ما کجاست؟
سلام
بحث داره جالب تر میشه
همیشه به این فکر میکردم که چرا بچه ها تو اردو و چند روز بعدش خوبن ؟مثلا یادشون هست که نمازو اول وقت بخونن یا خیلی چیزای دیگه، ولی بعضی حرفا از بعضی مربیا همیشه آویزه گوششونه
الان دریافتم که اگر مربی واسه بی نهایت تربیت بشه ،بچه ها هم عمق نگاهشون تا بی نهایته!
به این فکر می کردم که چرا ما مجذوب بعضی از مربیا میشیم و اونا رو الگو قرار می دیم و اونا از محبوبیت خاصی برخوردارن؟ تو کتاب استاد فلسفی خوندم که همه ما ذاتا به دنبال خوبی هستیم و همه ما به دنبال یک الگو در زندگیمون هستیم حالا وقتی یه آدمی رو پیدا می کنیم که دارای سجایای اخلاقیه و آدم خوبیه اونو الگو قرار می دیم و تو بعضی کارا ازش تقلید می کنیم و...(البته کاملا مفهومی گفتم شاید بعضی جاهاش تحریف شد)
سوال من اینه که ما چطور باید خودمونو بشناسیم و اندازه خودمونو بدونیم و برای بی نهایت باشیم؟ شما فقط عنوان مطالب رو ذکر می کنید، لطفا راهکار ارائه بدید
باتشکر َ
باسلام
مبحثتون کم کم داره جالب میشه !
اما...
اما ازکجابایدبه این بی نهایت دست پیداکنیم چه طوری؟چه جوری؟!!!!
این بی نهایت بودن به هدفمون ربط داره ؟ بایدهدفمون متعالی باشه تابه بی نهایت برسیم ؟!!!
کسب بی نهایت وایجادعلاقه به معادیعنی دستکشیدن ازگناهان مثل غیبت و...؟؟!!!
یعنی هرعبادتی که درخلوت خودمون انجام میدیم ودربرابر دیگران هم بکنیم !!!؟؟؟ یعنی یه مربی بایدبی ریابه معنای واقعی باشه ؟؟؟!!!
(یه کم گیج شدم البته ازیه کمم بیشتر!!!!!!)
به نام خدا
با سلام خدمت استاد محترم. اینکه مربی باید خودش را برای سفری بی نهایت بداندکاملا درست است.می خوام بگم انسان در جامعه نقشهای متفاوتی می پذیرد مانندنقش پدر و مادر و دوست و معلم ومربی بودن
این که تربیت پدر مادر براساس علاقه مندی خودشان بر روی فرزند است و بعصا براساسآرزوهای دست نیافته خودشان است مطلبی است اما هنگامی که این نقشها توام باهم باشد تاثیرگزار خواهد بود
متاسفانه بعضا مشاهده میشود مربیان نیز آلوده به همین نکته میشوند به جایاینکه دانش آموز را برای سفر بی نهایت تربیت نمایند با توجه به علاقه مندی وتخصصخود تربیت مینمایند در صورتی که باید از تخصص خود برای رسیدن به هدف استفادهنمایند اگر همیشه برای یک مربی این مد نظر باشد هدف خودش از زندگی چیست و قراراست او در این دنیا چه کار کند اگر خود او بذیرد که مهمانی بیش در این دنیا نیستدانش آموزش را نیز با همین دید تربیت مینماید خلاصه نگاه توحیدی همراه با اعتقادکامل به معاد به همراه عینیت یافتن بی نهایت در رفتارش در تربیت بسیار موثراست کهدرنهایت سجایای اخلاقی در رفتارش منعکس خواهد بود.
یاعلی
پاسخ:
بسیار ممنونم
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">